Ακούστε ζωντανά τις ακολουθίες εδώ. Listen to the services live, here.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

O γυρισμός του ξενιτεμένου


― Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;
χρόνια ξενιτεμένος ήρθες
με εικόνες που έχεις αναθρέψει
κάτω από ξένους ουρανούς
μακριά απ' τον τόπο το δικό σου.

― Γυρεύω τον παλιό μου κήπο·
τα δέντρα μού έρχουνται ώς τη μέση
κι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια
κι όμως σαν ήμουνα παιδί
έπαιζα πάνω στο χορτάρι
κάτω από τους μεγάλους ίσκιους
κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές
ώρα πολλή λαχανιασμένος.

― Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
σιγά-σιγά θα συνηθίσεις·
θ' ανηφορίσουμε μαζί
στα γνώριμά σου μονοπάτια
θα ξαποστάσουμε μαζί
κάτω απ' το θόλο των πλατάνων
σιγά-σιγά θα 'ρθούν κοντά σου
το περιβόλι κι οι πλαγιές σου.

― Γυρεύω το παλιό μου σπίτι
με τ' αψηλά τα παραθύρια
σκοτεινιασμένα απ' τον κισσό
γυρεύω την αρχαία κολόνα
που κοίταζε ο θαλασσινός.
Πώς θες να μπώ σ' αυτή τη στάνη;
οι στέγες μού έρχουνται ώς τους ώμους
κι όσο μακριά και να κοιτάξω
βλέπω γονατιστούς ανθρώπους
λες κάνουνε την προσευχή τους.

― Παλιέ μου φίλε δε μ' ακούς;
σιγά-σιγά θα συνηθίσεις
το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις
κι αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν
σε λίγο οι φίλοι κι οι δικοί σου
γλυκά να σε καλωσορίσουν.

― Γιατί είναι απόμακρη η φωνή σου;
σήκωσε λίγο το κεφάλι
να καταλάβω τί μου λες
όσο μιλάς τ' ανάστημά σου
ολοένα πάει και λιγοστεύει
λες και βυθίζεσαι στο χώμα.

― Παλιέ μου φίλε συλλογίσου
σιγά-σιγά θα συνηθίσεις
η νοσταλγία σού έχει πλάσει
μια χώρα ανύπαρχτη με νόμους
έξω απ' τη γης κι απ' τους ανθρώπους.

― Πια δεν ακούω τσιμουδιά
βούλιαξε κι ο στερνός μου φίλος
παράξενο πώς χαμηλώνουν
όλα τριγύρω κάθε τόσο
εδώ διαβαίνουν και θερίζουν
χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα.


Σεφέρης Γιώργος, από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1974

Στροφή


Στροφή

Θέλω να σε μιλήσω κ' εμποδίζουμαι.
Aχ του κόσμου σπίτια, γιατί νάστε πέτρινα;
Γιατί η πλάση σαν ψωμί αγίνωτο να μη φουσκώνει,
ακούγοντας στον χτύπο της καρδιάς την πνοή του πλάστη;

Aνοίχτε τα παράθυρα για νάμπει ο ήλιος,
γκρεμίζοντας τις μάντρες πόκτισαν οι ανθρώποι,
του Θεού στην κορυφή σημάδι ν' ανατείλει
η απλή ανθοφορεμένη γλυκιά ελπίδα.

Σένα θέλω να τραγουδήσω λουλούδι της γης,
καθώς το χέρι μου βυθίζω στο παρελθόν της γενιάς,
μες από σωρούς πεσμένα φύλλα νεκρά,
ίσαμε το μίσχο που σηκώνει το κεφάλι σου ψηλά.

Aυτό το κεφάλι που θα θεριστεί κάποια στιγμή
είναι η πιο εγκάρδια του Θεού ικανοποίηση,
που διαβάζοντάς την μπορούμε να πεθαίνουμε,
απ' τη γνωριμία ευτυχισμένοι μιας άλλης ζωής.


Πεντζίκης Nίκος Γαβριήλ, από τη Διαγώνιο,2, 1961

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα


Nέα περί του θανάτου του Iσπανού ποιητού
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Aυγούστου του 1936
μέσα στο χαντάκι του Kαμίνο Nτε Λα Φουέντε

                              ...una accion vil y disgraciado.


η τέχνη κι’ η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε:
η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε
να πεθάνουμε

περιφρόνησις απόλυτη
αρμόζει
σ’ όλους αυτούς τους θόρυβους
τις έρευνες
τα σχόλια επί σχολίων
που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν
αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες
γύρω από τις μυστηριώδικες κι’ αισχρές συνθήκες
της εκτελέσεως του κακορρίζικου του Λόρκα
υπό των φασιστών

μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει
πως
από καιρό τώρα
― και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα ―
είθισται
να δολοφονούν
τους ποιητάς


Εγγονόπουλος Nίκος, από τα Ποιήματα, B΄, Ίκαρος 1977

Κώστα Βάρναλη, Οι Μοιραίοι


Οι Μοιραίοι

Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ' η παρέα πίναμ' εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!




Κώστας Βάρναλης (από τα Ποιητικά, O Kέδρος 1956)

Μανόλης Αναγνωστάκης


"Ποιητική"      

― Προδίδετε πάλι την Ποίηση, θα μου πεις,
Tην ιερότερη εκδήλωση του Aνθρώπου
Tην χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον
Tων σκοτεινών επιδιώξεών σας
Eν πλήρει γνώσει της ζημίας που προκαλείτε
Mε το παράδειγμά σας στους νεωτέρους.

― Tο τί δ ε ν πρόδωσες ε σ ύ να μου πεις
Eσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,
Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια
Kαι μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αυτιά
N' ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δε μιλάτε.
Για ποια ανθρώπινα ιερά μάς εγκαλείτε;

Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις.
Έ ναι λοιπόν! Kηρύγματα και ρητορείες.

Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις 

Nα μην τις παίρνει ο άνεμος.




Αναγνωστάκης Μανόλης , 
από το Όμως γιατί ξαναγυρίζουμε κάθε φορά χωρίς σκοπό στον ίδιο τόπο, Eρμής 2000

Χρήμα και αναρχία


295οὐδὲν γὰρ ἀνθρώποισιν οἷον ἄργυρος  
      κακὸν νόμισμ᾽ ἔβλαστε. τοῦτο καὶ πόλεις
      πορθεῖ, τόδ᾽ ἄνδρας ἐξανίστησιν δόμων·
      τόδ᾽ ἐκδιδάσκει καὶ παραλλάσσει φρένας
      χρηστὰς πρὸς αἰσχρὰ πράγματ᾽ ἵστασθαι βροτῶν·
     πανουργίας δ᾽ ἔδειξεν ἀνθρώποις ἔχειν
301καὶ παντὸς ἔργου δυσσέβειαν εἰδέναι.

Γιατί δε φύτρωσε ποτέ στον κόσμο, σαν το χρήμα,

τόσο κακή εφεύρεση· αυτό γκρεμίζει πόλεις,

αυτό κι από τα σπίτια τους ανθρώπους ξεσπιτώνει,

αυτό το φρόνιμο μυαλό το ξεπλανεύει πάντα,

το παρασέρνει στο κακό και στης ντροπής τη στράτα,

και καθετί το πονηρό μαθαίνει στους ανθρώπους,

διδάσκει την ασέβεια σ' όλες της τις εκφράσεις.


672 ἀναρχίας δὲ μεῖζον οὐκ ἔστιν κακόν.
       αὕτη πόλεις ὄλλυσιν, ἥδ᾽ ἀναστάτους
       οἴκους τίθησιν, ἥδε συμμάχου δορὸς
       τροπὰς καταρρήγνυσι· τῶν δ᾽ ὀρθουμένων
676 σῴζει τὰ πολλὰ σώμαθ᾽ ἡ πειθαρχία.


Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό απ' την αναρχία!

Αυτή και πόλεις καταλύει, αυτή αναστατώνει 

τα σπιτικά, αυτή σκορπάει τον πανικό στη μάχη

μες στις συμμαχικές γραμμές· μα στους πειθαρχημένους

η πειθαρχία πιο πολύ θα σώσει τη ζωή τους.




Επιλογή στίχων από το μονόλογο του Κρέοντα στο Α' & Γ' επεισόδιο της τραγωδίας "Αντιγόνη" του Σοφοκλή (496 - 406 π.Χ)








Σπουδή στο Συγκεκριμένο, Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης


Τι είναι προσευχή 4;Metropolitan Kallistos Ware


Τι είναι προσευχή 3;Metropolitan Kallistos Ware


Τι είναι προσευχή 2;Metropolitan Kallistos Ware


Τι είναι προσευχή;Metropolitan Kallistos Ware


Metropolitan Kallistos Ware: Mystical Theology of the Eastern Fathers


Στέλιος Ράμφος - Ο ρόλος της εκκλησίας και η απληστία του Νεοέλληνα


Τι σημαίνει υπακοή π.Νικόλαος Λουδοβίκος


Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Πρόγραμμα Ακολουθιών Μαΐου

Δευτέρα 7/5/12: Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου,  Όρθρος & Θεία Λειτουργία, 22.00-00

Τρίτη 8/5/12: Μεσοπεντηκοστή, Όρθρος & Θεία Λειτουργία,  22.00-00.00

Παρασκευή 11/5/12: Αγ.Επιφανίου, Επισκ. Κύπρου, Όρθρος & Θεία Λειτουργία 22.00-00.00

Τετάρτη 16/5/12:  Αγ. Αθανασίου Επισκ. Χριστιανουπόλεως, Όρθρος & Θεία Λειτουργία, 22.00-00.00

Παρασκευή 18/5/12: Αγίου Πατρικίου & των συν αυτώ , Όρθρος & Θεία Λειτουργία, 22.00-00.00

Κυριακή 20/5/12: Αγ. Κων/νου & Ελένης,  Όρθρος & Θεία Λειτουργία, 22.00-00.00


Τετάρτη 23/5/12:  Ανάληψις του Κυρίου,  Όρθρος & Θεία Λειτουργία, 22.00-00.15

Παρασκευή:  25/5/12:  Γ' Εύρεσις Τιμίας κεφαλής Προδρόμου,  Όρθρος & Θ.Λειτουργία, 22.00-00.00